Korony drzew zatrzymują od kilkunastu do kilkudziesięciu procent opadu rocznego, zależnie od gatunku drzew, rodzaju opadu itp. Przykładowo, ilości opadów zatrzymywane przez sklepienie leśne wynoszą: w drzewostanach sosnowych 18-36%, świerkowych 12-53%, w bukowych 8-30%. Oznacza to, że tylko pozostała część opadu może trafić do gleby i roślin żyjących w warstwie runa leśnego. Ale po drodze woda opadowa natrafia na pnie drzew, a one mogą przechwycić znaczną część opadu, zwłaszcza jeśli jest to opad silny, o wysokości około 20 mm w ciągu doby. Przy takim opadzie, w lasach iglastych, pnie drzew przechwytują od 2 do 5% opadu, ale w lasach liściastych jest to nawet 20%. Dlatego też najmniej opadów dociera do gleby znajdującej się bezpośrednio wokół pnia drzewa. Jeśli natomiast występuje opad słaby, o wysokości około 5 mm na dobę, to w lasach liściastych przedostaje się do gleby więcej wody niż w lasach iglastych. Powodem jest to, że w czasie opadu o małym natężeniu, w lasach iglastych pojedyncze krople wody wiszą na igłach i wyparowują zanim spadną na ziemię. Liście natomiast mają znacznie większą powierzchnię niż igły, do każdego liścia dociera kilka kropel, które łączą się i małym „strumyczkiem” spływają na ziemię. W rezultacie, przy słabym opadzie, do gleby w lesie iglastym dociera około 70% opadu, a w lesie liściastym około 95%.
Oprócz opadów takich jak deszcz czy śnieg, nazywanych opadami pionowymi, wyróżniamy też opady poziome, a największe znaczenie ma mgła, zwłaszcza w górach i na skraju lasu. Mgła to maleńkie i lekkie kropelki wody, przenoszone przez słaby wiatr. Gdy docierają do lasu, osadzają się na igłach lub liściach i pniach, a następnie spływają w dół i zasilają glebę w lesie. Dzięki temu obrzeża lasu w górach mogą mieć roczną sumę opadu wyższą o nawet 150 mm niż tereny wewnątrz lasu.
Pokrywa śnieżna ma podobną grubość w lesie i poza lasem, ale w lesie zalega 1-2 tygodnie dłużej niż poza lasem. Tworzenie się pokrywy śnieżnej i jej zanikanie nie przebiega równomiernie. Przy topnieniu tworzą się tzw. lejki wokół pni. Pnie mają mniejsze albedo niż pokrywa śnieżna, pochłaniają więcej promieniowania słonecznego, nagrzewają się i powodują szybkie topnienie śniegu w ich bezpośrednim sąsiedztwie.
